Πόσες σκέψεις και συναισθήματα μας δημιουργούν οι λέξεις πανδημία και covid-19; Μετά από τόσους μήνες, που βιώνουμε τις επιπτώσεις της πανδημίας, οι ζωές όλων μας αναμφισβήτητα έχουν επηρεαστεί και ενδεχόμενος έχουν αλλάξει σε πολλούς τομείς. Μεγάλη αλλαγή, έχουν βιώσει και οι ανήλικοι- έφηβοι, με το κλείσιμο των σχολείων, τον αποκλεισμό από τους φίλους τους, την διακοπή των δραστηριοτήτων τους αλλά κυρίως την αλλαγή της εκπαίδευσής τους.
Το μάθημα έπαψε να πραγματοποιείται στον χώρο του σχολείου, όπως οι ανήλικοι είχαν μάθει. Άρχισε να γίνεται από το σπίτι τους, από το δωμάτιό τους ή στο σαλόνι του σπιτιού τους, μέσω ενός γνώριμου μέσου, όπως είναι ο υπολογιστής, το laptop ή το κινητό. Μέχρι πρότινος η συμβουλή των ειδικών ήταν η ελεγχόμενη χρήση του υπολογιστή και του διαδικτύου. Μια συμβουλή που καταρρίφτηκε εν μέσω πανδημίας καθώς οι μαθητές υποχρεούνταν να πραγματοποιούν τα μαθήματά τους αλλά και τις εξωσχολικές δραστηριότητες τους μέσω του υπολογιστή.
Οι επιπτώσεις, αυτής της αλλαγής πολλές, θετικές αλλά και αρνητικές. Θετικές, γιατί οι μαθητές, ανακάλυψαν μια διαφορετική χρήση αυτών των μέσων. Δεν τα χρησιμοποιούν μόνο για να ακούσουν μουσική, να ασχοληθούν με τα κοινωνικά δίκτυα και να παίξουν διαδικτυακά παιχνίδια με τους φίλους τους, αλλά έμαθαν ότι μπορούν να τα χρησιμοποιούν για την εκπαίδευση τους. Να αναζητούν στις ειδικές δικτυακές πλατφόρμες πληροφορίες για τις εργασίες ή τα μαθήματά τους και να τις κοινοποιούν στην διαδικτυακή τους τάξη. Επίσης, έμαθαν να αναζητούν τις έγκυρες πηγές ενημέρωσης για τα κοινωνικά ή μη ζητήματα που τους απασχολούν. Για παράδειγμα, για τον covid-19, αναπαράχθηκαν πολλές πληροφορίες από πολλούς οι οποίοι δεν ήταν ειδικοί, με αποτέλεσμα να ειπωθούν ψευδείς στοιχεία. Η ανάγκη όλων και κυρίως των νέων, μικρών και μεγάλων για την αλήθεια, τους οδήγησαν στις έγκυρες πηγές και στους πραγματικούς γνώστες των πραγμάτων.
Η τηλεκπαίδευση, μια διαδικασία που προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Κι όμως, αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο, ώστε οι μαθητές να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους , να έχουν επαφή με τους συμμαθητές τους και τους εκπαιδευτικούς τους, σε μία περίοδο όπου ο εγκλεισμός ήταν υποχρεωτικός στα πλαίσια αντιμετώπισης της πανδημίας. Μια διαδικασία πρωτόγνωρη για όλους , με δυσκολίες στην αρχή, αλλά στην συνέχεια βοήθησε ώστε μαθητές να μην απομονωθούν, να διατηρήσουν το εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα και την καθημερινότητας της, με έναν διαφορετικό τρόπο.
Ο πολύωρη ενασχόληση, όμως, μπροστά από τις οθόνες μπορεί να προκαλέσει και αρνητικές συνέπειες στους μαθητές, είτε ψυχολογικές είτε σωματικές. Για παράδειγμα , μπορεί να παρατηρηθεί εθισμός του παιδιού στο διαδίκτυο και αδυναμία περιορισμού της χρήσης αυτού. Να υπάρχουν συνεχόμενες σκέψεις και αναμονή για τις online δραστηριότητές του. Να απομονώνεται και να παραμελεί την οικογένεια και τους φίλους του. Καθώς επίσης και τις υποχρεώσεις του. Να βιώνει συναισθηματικό κενό, ανία, άσχημη διάθεση, επιθετικότητα όταν δεν είναι στο διαδίκτυο ή όταν του περιορίζεται η χρήση.
Μπορούν όμως να παρατηρηθούν και σωματικές επιπτώσεις, όπως: το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, ξηροφθαλμία, ημικρανίες και σοβαροί πονοκέφαλοι, προβλήματα και πόνοι στη μέση, διατροφικές ατασθαλίες, όπως, για παράδειγμα, η παράλειψη γευμάτων. Ακόμη, παραμέληση της προσωπικής υγιεινής και διαταραχές του ύπνου, όπως αλλαγή στις ώρες του ύπνου και υπνηλία τις πρωινές ώρες εξαιτίας της χρήσης του Διαδικτύου τη νύχτα.Πηγή: saferinternet4kids.gr
Με εκτίμηση, η Κοινωνική Λειτουργός
Σπυροπούλου Ελισάβετ